Temat studni głębinowej kiedyś tak powszechny dziś należy raczej do rzadkości. Rozbudowana sieć wodociągowa umożliwia nam bezpośredni dostęp do wody, a wręcz często nakazuje korzystanie z niej.

Jakiś czas temu miałam jednak okazję nadzorować prace projektowe oraz budowlane studni głębinowej po raz pierwszy spotykając się z terenem bez dostępu do wodociągu ( koszta rozbudowy sieci wodociągowej były zbyt duże, aby ich pokrycie opłacało się Inwestorowi ).

Budowa studni głębinowej nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, ani zgłoszenia. Wymaga jednak uzyskania decyzji pozwolenia wodno prawnego na podstawie przepisów ustawy Prawo wodne. Takie pozwolenie uzyskujemy na podstawie złożonej dokumentacji hydrogeologicznej ( najczęściej wykonanej przez wyspecjalizowane biuro projektowe, ustalającej zasoby eksploatacyjne ujęcia wód podziemnych) Dokumentacja ta zawiera m.in. projekt zagospodarowania terenu – nie zapominajmy bowiem, że studnia musi być zlokalizowana zgodnie z zapisami zawartymi w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury i Rozwoju  w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Tylko skąd mamy wiedzieć gdzie będzie woda i gdzie mamy tą studnię wykopać ?

I tutaj pojawia się pewien problem. Zgodnie z prawem najpierw powinniśmy mieć projekt i pozwolenie wodno prawne. W rzeczywistości najpierw szukamy wody i robimy odwiert, a później zlecamy projekt i uzyskujemy pozwolenie wodno prawne.

Jak to się robi ?

Otwór odwierca się urządzeniem mechaniczno-obrotowym, a następnie kontynuuje go świdrami. Między czasie na bieżąco przeprowadza się pobór próbek gruntów. W otworze instaluje się kolumnę filtracyjną składającą się z rur i obsypki filtracyjnej. Na końcu wykonuje się pompowanie pomiarowe wraz z określeniem wydajności otworu oraz pobór próbek do badań laboratoryjnych. Jakość takiej wody zazwyczaj nie spełnia wymogów stawianych wodzie do spożycia przez ludzi. Zanim zatem trafi do kranu musi przejść proces uzdatniania.